MIJN VERHAAL
De dag dat we ons kleine meisje verloren, stortte het op me neer. Ik was er kapot van en voelde me eenzaam van binnen. Leegte kroop in mij omdat ik iets had verloren dat groots en wonderbaarlijk zou zijn geweest. Ik heb dat allemaal meegemaakt toen ik herstelde van een coma, het was zwaar. Ik verloor het vertrouwen in mijn vrouwelijkheid, ik twijfelde aan mijn waarde om een vrouw te zijn... van een moeder te zijn. 
Angst at me op en ik koos ervoor om me te verstoppen. Bang voor de kritiek en vooroordelen zweeg ik.

Maar op een dag heb ik besloten om het uit te spreken, ondanks de belemmeringen en de taalbarrière. Ik was bang, ja, maar ik deed het. Ik heb me gerealiseerd dat ik mijn verhaal wil delen en mensen wil aanmoedigen door het te doen op manieren die ik ken. Ik weet dat ik niet de enige ben, ik weet dat er mensen zijn. Mensen zoals ik. Mensen die worstelden en twijfelden aan hun eigenwaarde.
Terugkijkend op wat ik heb meegemaakt, voelde het zo goed dat ik niet opgaf. 
Wil je weten wat me helpt er doorheen te komen?